بداية القول سكة سفر اترسمت على الكفوف واتشافت فى فنجان قهوة ملفوف عليه رسمه ورده لسه طالعه لبلاد أراضيها قاسية وبارده. شفت طريقك لا مشوفتوش العتب على النظر ولا انت حتى مسمعتوش روح واتغرب طوف وشوف وترجع تأنى تبص فى الكفوف. وعجبى!!! جاى ومعاه حكاية من بلاده الحبيبة وهدفه يفرد أحلامه فى بلاد جديدة وبيشم ريحه شوارع وبيوت قريبة بس بعيدة. لسه عينه حاجزه على دمعه كأنه كفيف ماشى واحساسه مكسور ضعيف مهو فى بلاد اسمه فيها ضيف. والحكاية لسه فى أولها لا شوفت إللى يفرحك ولا إللى يحزنك لساك ورقة خضراء بتنبت على الشجر لا طرحت ورد ولا حتى ثمر. ولسه المشوار طويل بطول الليل الشتوى التقيل ناوى تنام وتسكن بين الخفافيش ولا تعافر ويصبح ليك جناح وريش. طير يا جدع ورفرف عكس الريح لاجل ما يقوى جناحك ويشتدد ولا انت هتتعب من اولها وتتهد. حلق فى سماه ربك ولا تنزل فى يوم للارض ولو جه الطوفان خليك انت السد عم سام قال زمان حكمه مكتوبه فى كل مكان اتعب تلاقى وازرع تجمع شغل دماغك ومن بعده دراعك وهيجى يوم اسمك يسمع. عداد وشغال عشرات فى عشرات تعرف تحسب لكام واخر الاسبوع قول هات. واســـبوع يجـــــر اســــبوع وشـــهر بعده شهر يفوت منــك يوم كأنه فات عمر. والشعر عمال يشيب والحبايب اهى بتقل الرصيد فى الحســاب بيزيد بس انت بقيت ممل. فين لمة الاحبــة طيب فين اكلة المحبة بتعتزر وتبــــرر اصـــــل القسط ناقص حبة جمع هات حوش الالافات ولــــو حد سأل عليك ابقى قولهم ده مات. العداد اهو بيعد والسباق عمال بيشد وانت نفسك بيتقطع وملامحك بقت زى الجد وارمى وراك إللى حبوك وأنكر كل إللى ساعودك دى حياتك بقت فلوس وساعات خلوك تبعد حتى عن امك و ابوك. ما تقولى يا عم سام امتى هرتاح وصفت ليا التعب بس موصفتش النجاح ادينى اهو مشيت وراك وخايف ميطلعليش صباح. خايف من ايه والكون بقى فى ايدك فلوس ورصيد ميملكوش غير بس يا خسارة من جنبك وسندك ده حتى نسيت تختار نصيبك. اصحى وفوق من الغيبوبة ايدك بقت فى الحديد مسلوبة جريت ورا سراب فى سراب دى الدنيا اصدق ما فيها أكذوبة. ارجع تانى لبتاع زمان واوعى تنسى انك انسان زى ما ربنا خلقلك عقل خلق فيك مشاعر كمان. ربك له حق اوفيه واهلك ليهم فضل توفيه اما اصحابك واحبابك فدول الحضن إللى انت مستنيه. حكاية الجدع فى بلاد الفرنجه وسط حكاوى كتير دور على حكايتك واعرف ان الصغير فى يوم هيبقى كبير.
